Interview met de heer H.Weiland, 16 december 2019
Hugo Weiland werd geboren op 26 mei 1930. De vader van Hugo was stuurman bij de koopvaardij. Als gevolg daarvan was hij vaak langdurig van huis. Om die reden liet hij in 1927 in Oegstgeest een huis bouwen voor zijn bruid. Het was voor haar prettig om in de nabijheid van haar ouders in Leiden te wonen. Hugo en zijn drie jaar jongere broer werden in dit huis geboren. Hun moeder had de conservatoriumopleiding afgerond en gaf aan huis pianoles. Hugo verliet in 1952 het ouderlijk huis en keerde in 1968 terug in hetzelfde huis met zijn Oostenrijkse vrouw en hun dochter. Nu, meer dan 50 jaar later, woont hij er nog steeds naar volle tevredenheid.
Aanvankelijk bezocht Hugo de Terweeschool. Na het eerste jaar werd hij naar de Montessorischool gestuurd, omdat zijn moeder nauw bij de oprichting daarvan betrokken was. Vader vond echter dat de kwaliteit van het onderwijs er te wensen overliet. En zo kwam Hugo terecht op de Christelijke school aan het Noordeinde in Leiden. “Ik kwam in de klas bij meester Gras. Hij heeft me klaargestoomd voor het toelatingsexamen van het Stedelijk Gymnasium.”
Lees meer ...
De heer Hans Peter Nooteboom werd als oudste van vier kinderen op 2 juli 1934 geboren in Waingapoe op het eiland Soemba in Indië.
Mevrouw Hatice Güney werd op 15 mei 1952 geboren in de provincie Erzurum, Turkije. Het dorp waar ze met een broer en een zus opgroeide, ligt in een mooie, groene vallei.Ze kon er fijn buiten spelen met kinderen uit de buurt en ging er naar de lagere school. Een vervolgopleiding was er alleen in de grote steden; voor Hatice onbereikbaar.
Jan van Kuijk werd op 23 november 1938 geboren in Leiden. Het gezin woonde in een huisje aan de Uiterstegracht. Er was één kraan en een houten plee waar je voor de spoeling wat water in moest gooien. Moeder sliep in de woonkamer op een matras op de grond, Jan op de zolder, waar ’s winters de sneeuw tussen de dakpannen door naar binnen viel. Hij moest voorzichtig lopen op die zolder, want als het plafond in de kamer trilde, ging het kousje van het gaslicht kapot. Later kwam er elektriciteit en een distributieradio. Eind juli 1942 werd Jan uit logeren gestuurd bij Oma omdat moeder even niet voor hem kon zorgen. “Ze had een punaise in haar knie, of zo.” Toen hij weer thuiskwam, had hij een broertje: Egbert. Na de oorlog kwamen er nog een zus en een broer bij.
Mevrouw Charlotte Blogg-Franken werd op 6 maart 1934 geboren in Tjimahi op West-Java in Nederlands-Indië. Het gezin telde zeven kinderen. Vader, adjunct-onderofficier bij het KNIL, werd overgeplaatst naar Solo, waarnaar het gezin verhuisde toen Charlotte vijf of zes jaar was. Moeder had een Moluks-Javaanse achtergrond, wat bij de Nederlands familie van vader destijds de wenkbrauwen deed fronsen. Toen de situatie te gevaarlijk werd door de Japanse inval in 1942 keerde het gezin terug naar Tjimahi, waar de kazernes intussen gebruikt bleken te worden als interneringskampen. Kort na de verhuizing verdween vader spoorloos. Later bleek dat hij naar Thailand was weggevoerd. Meer informatie was er niet. Ze hebben hem niet meer gezien.
De heer Leo van Kesteren werd geboren op 1 mei 1932, mevrouw Jannie van Kesteren-Bavelaar op 24 juli 1935, beiden in Leiden.
Dertien kinderen telde het rooms-katholieke gezin waarin Joop van Buuren opgroeide. Hij werd in 1928 geboren als nummer negen. Het toch niet al niet zo ruime huis aan de Anna Paulownastraat huisvestte niet alleen 15 mensen, maar ook de kleermakerij van vader.
De heer G. (Geurt) Trap werd op 8 augustus 1927 in Leiden geboren in De Kooi, destijds een mooie buitenwijk van de stad. Hij groeide op in de Lombokstraat en heeft daar goede herinneringen aan. Vader was socialist en wilde niet het voorbeeld volgen van de katholieke families met hun grote gezinnen. Beperking van het aantal kinderen vond hij een noodzaak om aan armoede te ontkomen. “Wat we doen, doen we: twee kinderen,” zei hij tegen zijn vrouw, die het daar aanvankelijk helemaal mee eens was. Negen maanden na hun huwelijk werd de eerste zoon geboren, waarna moeder zorgde dat ze voorbehoedmiddelen kreeg. Drie jaar later besloten ze dat het tijd was voor een tweede kind. De heer Trap weet dat hij zeer gewenst was, in tegenstelling tot veel kinderen in gezinnen waar moeder elk jaar zwanger was. Dat moeder zeven jaar later nog een dochter kreeg, was haar wens, hoewel vader er niet van harte aan meewerkte.
Het gezin van banketbakker Brummelkamp en zijn vrouw telde vijf kinderen. De oudste broer was van 1928 de jongste zus van 1943. Jan, de vierde in de rij en de derde zoon, werd geboren in 1937. Hij vertelt dat de drie jongens in een kamer sliepen waar precies drie bedden in pasten; de twee meisjes hadden samen een kleinere kamer. Door de leeftijdsverschillen waren de onderlinge contacten niet allemaal even intensief. De oudste broer en zus vormden samen een blok, dan volgde het blok van Jan en zijn broer Henk. Zus Anneke was het nakomertje. Vader Brummelkamp vormde de zesde generatie in een familie van banketbakkers. De bakkerij was sinds 1830 gevestigd aan de Haarlemmerstraat, aanvankelijk op nummer 40, later op 179 en 181.