Op 5 maart 2025 overleed oud-voorzitter en Lid van Verdienste van de Vereniging Oud Leiden Prof. Mr. Hendrik Willem van Soest. Zijn echtgenote Liesbeth overleed in mei 2024, ook zij was actief voor Oud Leiden en eveneens Lid van Verdienste.
Hendrik van Soest was vanaf 1982 tot 1990 voorzitter van de Vereniging Oud Leiden, later de Historische Vereniging Oud Leiden. “Onze vereniging is misschien niet de oudste, maar wel een van de gezondere historische verenigingen in ons land”, zei hij in zijn afscheidsinterview in het Leidsch Dagblad. Hij was destijds tijdens de Open Monumentendagen dan ook altijd aanwezig in de stand van Oud Leiden en had een groot talent voor het werven van nieuwe leden.
Mensen die Hendrik hebben gekend beschrijven hem als een actief man, met een groot hart voor de Leidse historie en het bouwkundig erfgoed. Ook al in zijn tijd was Oud Leiden te vinden aan het actiefront. Er is veel meer over hem te vertellen, maar hier een kleine samenvatting van wat hij voor de Vereniging heeft betekend. Naast voorzitter van de Vereniging Oud Leiden was hij ook voorzitter van de commissie die zesmaal per jaar goed bezochte excursies organiseerde naar onder meer musea, kloosters, kastelen en kerken. Die werden zeer gedegen voorbereid en begonnen onderweg in de bus standaard met een college van Hendrik, waar het onderwerp uitvoerig werd behandeld.
Een belangrijk wapenfeit vond Hendrik zelf de drie plaquettes die de Vereniging heeft laten aanbrengen bij de Hooglandse kerk, de Pieterskerk en het voormalig Joods weeshuis. De laatste ter nagedachtenis van de Joodse kinderen die zijn gedeporteerd. Dat waren geen gewone gedenkplaten, maar werk van de kunstenaar Frans de Wit met wie hij bevriend was. Ook heeft de Vereniging Oud Leiden ter gelegenheid van het Reuvensjaar, in overleg met het Rijksmuseum voor Oudheden, De Wit gevraagd een gevelversiering voor het museum te maken. Hij ontwierp twee tempels, voor de hoeken Houtstraat/Papengracht en Houtstraat/Rapenburg. De een met zuilen, de andere met Papyrusbundels, gebaseerd op de beide wortels van het RMO, de Griekse en de Egyptische.
Hendrik heeft er mede voor gezorgd dat de bouw- en bewonersgeschiedenis en de interieurs van de panden aan het Rapenburg zijn beschreven. De subsidies hiervoor werden betaald uit de rente van een kapitaal dat was gevormd door de verkoop van drie historische pandjes, die de vereniging als legaat had verkregen. Een van die panden, Vliet 9, was een terugkerend onderwerp van discussie tijdens vergaderingen. Het verkeerde in slechte staat en ondanks het extra legaat van 20.000 gulden voor onderhoud, sloeg dit pand jaarlijks een gat in de begroting. Er werd besloten het pand af te stoten en het is gegund aan de Vereniging Hendrick de Keyzer. “Je moet ook nooit een dergelijk legaat accepteren!”, zei Hendrik daarvan.
Op de foto: Het bestuur vergaderde toen nog in de regentenkamer van het Brouchovenhofje aan de Papengracht. Zittend tweede van links Hendrik van Soest.
