In zijn column van 13 maart verwijt Jaap Visser in een persoonlijke aanval op een bestuurslid van onze mooie vereniging Oud Leiden, dat zij de ‘’prikkelcolumnist” Rijsdam de mond heeft gesnoerd.

Dit kan niet weersproken blijven. Dat de LD-columnist het opneemt voor de schrijver van een opgeheven rubriek in ons verenigingsblad Oud Leiden Nieuws valt te billijken, maar niet op deze wijze. Ten eerste is er geen informatie ingewonnen bij het HVOL-bestuur, waardoor Visser helaas eenzijdig en onvolledig geïnformeerd is over dit bestuursbesluit. Ten tweede wordt de kritiek verpakt in een rechtstreekse en zeer persoonlijke aanval op het bestuurslid, dat de moeilijke taak had dit besluit over te brengen. Daarbij wordt er van alles bijgesleept, dat niet ter zake doet. Gesuggereerd wordt zelfs dat de historische vereniging last heeft van ‘de lange arm’ van een plaatselijke politieke partij. Dit zonder enig bewijs.

Met de komst van een nieuwe, driehoofdige redactie van Oud Leiden Nieuws zijn de eerste ervaringen van onze mooie, nieuwe glossy geëvalueerd. Deze waren overwegend positief. Toch is besloten nog een aantal veranderingen door te voeren. Dit staat een redactie vrij. Er zijn o.a. twee rubrieken gesneuveld. Eén van die veranderingen was ook het omzetten van de huidige column in een soort opinie-vorm, waarbij meer interactie met o.a. de lezer wordt uitgelokt. Daarbij speelde mee dat de column veel reacties opriep: positieve, maar ook flink negatieve. De positieve betroffen veelal de ‘relevante onderwerpkeuze’, de negatieve de ‘ de zure toon en de persoonlijke aanvallen’. Hierbij werd de scherpe mening van de columnist ongelukkigerwijs ook nog regelmatig voor de mening van het bestuur en/of redactie aangezien. Dat viel de columnist niet te verwijten, maar het leidde tot verwarring, ook bij onze achterban. Deze aspecten hebben het bestuur (niet de redactie) doen besluiten voor een andere vorm te kiezen, waarbij de columnist ook nog is aangeboden om hierbij een rol te vervullen. Wij hebben op dat aanbod nog geen reactie gekregen.

Ons magazine is geen krant, maar een verenigingsorgaan, dat op een inspirerende manier over erfgoed wil publiceren. Dat gebeurt grotendeels door vrijwilligers, die ook mogen besluiten om het blad aan te passen. Van het Leidsch Dagblad als professionele krant, hadden wij verwacht dat er minstens informatie bij ons was ingewonnen. Ook stellen wij een aanval op een persoon niet op prijs. Niet omdat wij ‘kleinmoedig’ zijn, zoals de LD-columnist suggereert, maar omdat het onze stijl niet is.