Inventarisatie Wederopbouwkunst
Mozaïeken, Luigi de Lerma | (foto: Peter Lamboo) |
Adres |
Wassenaarseweg 60, 2333 AL, Leiden Huidige adres: Kolffpad 1, 2333 BN Leiden |
Bouwjaar |
1959 |
Architect |
H.F. Mertens jr. |
Oorspronkelijke bestemming |
Laboratorium voor Fysiologie |
Huidige gebruik |
Willen Einthovengebouw |
Kunstobject |
Mozaïeken |
Kunstenaar |
Luigi de Lerma (1907-1965) |
Status |
Niet bedreigd |
Beschrijving
Op de galerij in de hoofdhal, naast het ruime trappenhuis van het Willem Einthovengebouw bevinden zich zes mozaïeken. De mozaïeken zijn verdeeld in drie delen aan beide zijden van de trap en zijn verschillend van grootte. Aan de noordzijde heeft De Lerma vogels als onderwerp genomen: drie grote watervogels en zes kleinere vogels. Aan de zuidzijde zijn drie mozaïeken met een visser, twee waterslangen en negen vissen te zien. Elk reliëf in het midden is het grootste en lijkt het hoofdonderwerp. De hoogte van alle mozaïeken is ca. 1.76 meter; de breedtes van de vier kleine mozaïeken variëren tussen de 1.50 en 1.65 meter. De breedte van de middelste voorstellingen is 3.45 meter (vis en mens) en 3.90 meter (vogels). Alle figuren zijn figuratief en sterk vereenvoudigd bij de uitwerking.
Luigi de Lerma (Reggio Emilia 1907- Utrecht 1965) is een bekende kunstenaar met name in de wereld van de ceramisten. De Lerma is geboren in het Italiaanse Reggio Emilia. Hij studeerde majolicatechnieken aan het Istituto della Ceramica in Faenza bij de professoren Rambelli en Bucci, die als specialiteiten de vroege Italiaanse majolicatechnieken doceerden. De Lerma stond bekend om zijn grote technische kennis maar raakte gehandicapt, kreeg neurasthenie. Door zijn huwelijk met een Nederlandse vrouw verhuisde hij in 1934 naar Nederland en was hier werkzaam voornamelijk als ceramist. Na WO II vervaardigde hij veel mozaïeken. In 1965 overleed hij op 58-jarige leeftijd, vier jaar na de dood van zijn vrouw. De Lerma won diverse prijzen waaronder de Wisselprijs in 1932, de geldprijs van de Stichtse Culturele Raad voor zijn oeuvre in 1961 en de Bernard Johan Kerkhoffprijs van het Utrechtse Genootschap Kunstliefde in 1962.
Het op 2 juli 1959 geopende gebouw, is ontworpen door de architect H.F. Mertens jr. in opdracht van de Rijksgebouwendienst. Het gebouwencomplex bestaat uit een aaneenschakeling van vier bouwdelen op een Z-vormige plattegrond. Het is bekleed met donkergeel baksteen en heeft zadeldaken met donkergrijze dakpannen. Het gebouw dat ontworpen is voor het Laboratorium voor Fysiologie biedt nu huisvesting voor verschillende facilitaire diensten van de Universiteit Leiden.
Bronnen
“Nieuw Leids Fysiologisch Laboratorium een uniek Centrum voor Wetenschap en Onderwijs” in: Leidsch Dagblad 3 juli 1959
Pollmann, Tessel en Michiel Kruidenier, Wederopbouw in Leiden. Architectuur en stedebouw 1940-1965. Leidse Historische Reeks 21. Leiden 2009, p. 126
Spoelstra, Yteke, Monumentale kunst ontdekt in Leiden, Erfgoed Leiden en Omstreken 2017, https://www.leidseregioinkaart.nl/kaarten/images/Monumentale_kunst.pdf
13 november 2018