Inventarisatie Wederopbouwkunst

Wandschildering, Jan Meine Jansen (foto uit: Martine Stroo, Jan Meine Jansen 1908-1994)

Beschrijving:

De wandschildering is vervaardigd voor de naoorlogse uitbreiding van het het Academisch Ziekenhuis Leiden. De Kliniek voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde is in 1963 in gebruik genomen. De monumentale kunst in de nieuwbouw werd gefinancierd vanuit de percentageregeling van het Rijk. In 1985 zijn de gebouwen gesloopt met het oog op de bouw van het nieuwe Leids Universitair Medisch Centrum. Daarbij is de wandschildering van Meine Jansen verloren gegaan.

Jan Meine Jansen (Meppel 1908 – Driebergen 1994) werd opgeleid aan de Rijksnormaalschool voor Teekenonderwijs en de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten, beide in Amsterdam. Hij beoefende de vrije schilderkunst en vervaardigde tekeningen en gouaches. In Leiden is hij vooral bekend van zijn glas-in-betonramen in het voormalige Rijksbelastingkantoor aan de Stationsweg 107 en de metalen gevelreliëfs van geabstraheerde muziekinstrumenten aan vijf flatgebouwen in de Beethovenlaan.

Het vooroorlogse Academisch Ziekenhuis Leiden, voorloper van het huidige Leids Universitair Medisch Centrum, was gebouwd in paviljoens: een concept waarmee men besmetting van patiënten onderling hoopte te voorkomen. De Kliniek voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde was zo’n paviljoen; een losstaand gebouw dat uitsluitend ten dienste stond voor deze specialisatie. De Kliniek voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde was in de jaren 1920 gebouwd.

Bronnen:

Ban, Hans van den, In opdracht:  zestig jaar percentageregeling beeldende kunst bij rijksgebouwen, Amsterdam: SUN, 2011

“Keel-, neus-, oorheelkunde in royale en modern geoutilleerde nieuwbouw” in: Leidsch Dagblad, 9 juli 1963, p. 3

Pollmann, Tessel en Michiel Kruidenier, Wederopbouw in Leiden. Architectuur en stedebouw 1940-1965. Leidse Historische Reeks 21. Leiden 2009, p. 37-38

Stroo, Martine, Jan Meine Jansen 1908-1994. Schilderijen, tekeningen en monumentaal werk, Zutphen 2005

“Uitbreiding op terrein A.Z. Keel-, neus- en oorheelkunde heeft nieuwe kliniek” in: Nieuwe Leidsche Courant, 9 juli 1963, p. 3

25 maart 2018

Inventarisatie Wederopbouwkunst

Wandplastiek, Frank Letterie (foto Jos Hooghuis)

Beschrijving:

Het wandplastiek met als thema "St. Maarten" is vervaardigd voor de naoorlogse uitbreiding van het het Academische Ziekenhuis Leiden. Waarom voor dit thema is gekozen, is niet bekend. De nieuwbouw van de Kliniek voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde is in 1963 in gebruik genomen. De monumentale kunst in de nieuwbouw werd gefinancierd vanuit de percentageregeling van het Rijk. Voor het kunstwerk van Letterie was 9.5000 gulden beschikbaar. In 1985 is de kliniek gesloopt met het oog op de bouw van het nieuwe Leids Universitair Medisch Centrum. Daarbij is het wandplastiek van Letterie uitgenomen om te worden herplaatst in de nieuwbouw.

Frank Letterie (Den Haag, 1931) is opgeleid aan de Kunstnijverheidsschool in Eindhoven, de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij is voornamelijk werkzaam als beeldhouwer maar ook als tekenaar, medailleur en monumentaal kunstenaar. Zijn werk is vooral uitgevoerd in brons, soms werkt hij ook in steen. Zijn beelden verwijzen vaak naar een moment van interactie tussen mensen onderling, tussen mens en dier of tussen dieren. In Leiden bevinden of bevonden zich enkele beelden van Letterie in de openbare ruimte.

Het vooroorlogse Academisch Ziekenhuis Leiden, voorloper van het huidige Leids Universitair Medisch Centrum, was gebouwd in paviljoens: een concept waarmee men besmetting van patiënten onderling hoopte te voorkomen. De Kliniek voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde was zo’n paviljoen; een losstaand gebouw dat uitsluitend ten dienste stond voor deze specialisatie. De Kliniek voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde was in de jaren 1920 gebouwd.

 Wandplastiek van Frank Letterie op de huidige locatie in het LUMC (foto: Jos Hooghuis)

Wandplastiek van Frank Letterie op de oorspronkelijke locatie in de KNO-kliniek

(foto uit: Hans van den Ban, In opdracht)

Bronnen:

Ban, Hans van den, In opdracht:  zestig jaar percentageregeling beeldende kunst bij rijksgebouwen, Amsterdam: SUN, 2011

https://www.frankletterie.nl/

“Keel-, neus-, oorheelkunde in royale en modern geoutilleerde nieuwbouw” in: Leidsch Dagblad, 9 juli 1963, p. 3

Pollmann, Tessel en Michiel Kruidenier, Wederopbouw in Leiden. Architectuur en stedebouw 1940-1965. Leidse Historische Reeks 21. Leiden 2009, p. 37-38

 “Uitbreiding op terrein A.Z. Keel-, neus- en oorheelkunde heeft nieuwe kliniek” in: Nieuwe Leidsche Courant, 9 juli 1963, p. 3

14 september 2021

Inventarisatie Wederopbouwkunst

Wandschildering, Kees Andrea (foto uit: Hans van den Ban, In opdracht)

Beschrijving:

Bij de naoorlogse uitbreidingen en aanpassingen van het Academisch Ziekenhuis Leiden is op verschillende plaatsen monumentale kunst aangebracht die werd gefinancierd vanuit de percentageregeling van het Rijk. In 1985 zijn deze gebouwen gesloopt met het oog op de bouw van het nieuwe Leids Universitair Medisch Centrum. Daarbij is deze wandschildering van Andrea verdwenen.

Kees Andrea (Den Haag, 1914 - Den Haag, 2006) werd geboren als zoon van een lithograaf. Zijn leraren waren Francis d'Erdely en Chris de Moor. Hij kreeg zijn opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag. In 1947 werd hij benoemd tot docent van de net opgerichte Vrije Academie in Den Haag. Andrea beheerste veel technieken. Zo was hij schilder, aquarellist, tekenaar, pentekenaar, etser, lithograaf, vervaardiger van houtsnedes, graficus, illustrator, monumentaal kunstenaar, wandschilder, textielkunstenaar (weeftechniek) en vervaardiger van mozaïek.

Het Gemeentemuseum Den Haag hield in 2005 een grote overzichtstentoonstelling ter gelegenheid van de negentigste verjaardag van de kunstenaar. Andrea was lid van Pulchri Studio, de Vereniging van Beoefenaars van de Monumentale Kunsten, de Hollandse Aquarellisten Kring, de groep Verve, de Realisten en het Nederlands Kunstenaars Genootschap. Hij is van invloed geweest op het werk van Hermanus Berserik.

Het vooroorlogse Academisch Ziekenhuis Leiden was gebouwd in paviljoens: een concept waarmee men besmetting van patiënten onderling hoopte te voorkomen. De Heelkundige Kliniek was zo’n paviljoen; een losstaand gebouw dat uitsluitend ten dienste stond voor deze specialisatie. De kliniek is in de periode van de jaren 1920 gebouwd en in de jaren 1980 gesloopt waarbij dit kunstwerk verloren is gegaan.

Bronnen:

Ban, Hans van den, In opdracht:  zestig jaar percentageregeling beeldende kunst bij rijksgebouwen, Amsterdam: SUN, 2011

Pollmann, Tessel en Michiel Kruidenier, Wederopbouw in Leiden. Architectuur en stedebouw 1940-1965. Leidse Historische Reeks 21. Leiden 2009, p. 37-38

24 maart 2018

Inventarisatie Wederopbouwkunst

Wandmozaïek, Bouke IJlstra (foto uit: : Hans van den Ban, In opdracht)

Beschrijving:

Het wandmozaïek is vervaardigd voor de naoorlogse uitbreiding van het het Academische Ziekenhuis Leiden. De Kliniek voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde is in 1963 in gebruik genomen. De monumentale kunst in de nieuwbouw werd gefinancierd vanuit de percentageregeling van het Rijk. In 1985 zijn de gebouwen gesloopt met het oog op de bouw van het nieuwe Leids Universitair Medisch Centrum. Daarbij is het wandmozaïek van IJlstra verloren gegaan.

Bouke IJlstra (Den Haag, 1933 – Dordrecht, 2009) volgde zijn opleiding aan de academie van Beeldende Kunste te Rotterdam van 1950 tot 1954.Hij was in de erste plaats graficus en schilder, maar voerde ook veel monumentale opdrachten uit. Naast zijn kunstenaarschap was hij tussen 1960 en 1990 docent aan verschillende kunstacademies, en van 1979 tot 1981 adviseur beeldende kunst van de rijksbouwmeester.

Het vooroorlogse Academisch Ziekenhuis Leiden, voorloper van het huidige Leids Universitair Medisch Centrum, was gebouwd in paviljoens: een concept waarmee men besmetting van patiënten onderling hoopte te voorkomen. De Kliniek voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde was zo’n paviljoen; een losstaand gebouw dat uitsluitend ten dienste stond voor deze specialisatie. De Kliniek voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde was in de jaren 1920 gebouwd.

Bronnen:

Ban, Hans van den, In opdracht:  zestig jaar percentageregeling beeldende kunst bij rijksgebouwen, Amsterdam: SUN, 2011

“Keel-, neus-, oorheelkunde in royale en modern geoutilleerde nieuwbouw” in: Leidsch Dagblad, 9 juli 1963, p. 3

Pollmann, Tessel en Michiel Kruidenier, Wederopbouw in Leiden. Architectuur en stedebouw 1940-1965. Leidse Historische Reeks 21. Leiden 2009, p. 37-38

“Uitbreiding op terrein A.Z. Keel-, neus- en oorheelkunde heeft nieuwe kliniek” in: Nieuwe Leidsche Courant, 9 juli 1963, p. 3

25 maart 2018

Inventarisatie Wederopbouwkunst

Wandmozaïek, Bouke IJlstra, (foto uit: Hans van den Ban, In opdracht)

Beschrijving:

Bij de naoorlogse uitbreidingen en aanpassingen van het Academische Ziekenhuis Leiden is op verschillende plaatsen monumentale kunst aangebracht die werd gefinancierd vanuit de percentageregeling van het Rijk. In 1985 zijn deze gebouwen gesloopt met het oog op de bouw van het nieuwe Leids Universitair Medisch Centrum. Daarbij is dit wandmozaïek verdwenen.

Bouke IJlstra (Den Haag, 1933 – Dordrecht, 2009) volgde zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam van 1950 tot 1954.Hij was in de eerste plaats graficus en schilder, maar voerde ook veel monumentale opdrachten uit. Naast zijn kunstenaarschap was hij tussen 1960 en 1990 docent aan verschillende kunstacademies, en van 1979 tot 1981 adviseur beeldende kunst van de rijksbouwmeester.

Het vooroorlogse Academisch Ziekenhuis Leiden, voorloper van het huidige Leids Universitair Medisch Centrum, was gebouwd in paviljoens: een concept waarmee men besmetting van patiënten onderling hoopte te voorkomen.

Bronnen:

Ban, Hans van den, In opdracht:  zestig jaar percentageregeling beeldende kunst bij rijksgebouwen, Amsterdam: SUN, 2011

Pollmann, Tessel en Michiel Kruidenier, Wederopbouw in Leiden. Architectuur en stedebouw 1940-1965. Leidse Historische Reeks 21. Leiden 2009, p. 37-38

24 maart 2018

Inventarisatie Wederopbouwkunst

Keramisch muurreliëf, Hans Bayens (foto: Peter Lamboo)

Beschrijving:

Het kunstwerk stelt vijf ‘spelende kinderen’ voor. Aan de rechterkant spelen twee jongens het spel ‘haasje over’, drie meisjes zijn aan het ‘touwtje springen’.

Het is een groot kunstwerk en beslaat twee muurdelen. Het grootste deel is 4.30 meter breed en 2.50 meter hoog, terwijl het andere deel ca. 1.20 breed is.

Opvallend is dat er alleen witte en zwarte glazuur is gebruikt. Het 80-delige reliëf is in elkaar gezet als een mozaïek.

Hans Bayens (Hastière-Lavaux, 1924 - Amsterdam, 2003) was de zoon van een kunstenaar en geboren in 1924 in de Belgische Ardennen. In Antwerpen volgde hij zijn schildersopleiding op het Hoger Instituut voor Schone Kunsten. Hij heeft maar een beperkt aantal monumentale kunstwerken gemaakt. Hij was beeldhouwer en schilder en in Amsterdam de maker van ‘bekende’  beelden van Multatuli , de Titaantjes en Theo Thijssen. Een van zijn eerste exposities hield hij in De Lakenhal in 1964.

Het grote keramische reliëf bevindt zich op de west- en noordgevel van de voormalige kleuterschool. De school is in 1965 gebouwd als een uit de serie met zeven vrijwel identieke systeemkleuterscholen volgens het HB-80 systeem. Helaas ontneemt een fietsenstalling het zicht op het keramische werk vanaf de straatkant.

Nieuwe Leidsche Courant, 27 oktober 1966, p. 3

Bronnen:

“Speels mozaïek aan Obrechtstraat”, in: Nieuwe Leidsche Courant, 27 oktober 1966, p. 3

Spoelstra, Yteke, Monumentale kunst ontdekt in Leiden, Erfgoed Leiden en Omstreken 2017, https://www.leidseregioinkaart.nl/kaarten/images/Monumentale_kunst.pdf

Spoelstra, Yteke, De School: “Een sieraad der gemeente”. Inventarisatie van Leidse schoolgebouwen 1850-1965, Unit Monumenten & Archeologie gemeente Leiden, Leiden 2009-2010, p. 125-126

8 maart 2018

Inventarisatie Wederopbouwkunst

[Geen afbeelding beschikbaar]

Beschrijving

Oorspronkelijk kreeg Karla Wenckebach in 1965 de opdracht voor het maken van een kunstwerk voor de nieuwe Hervormde kleuterschool. Het kunstwerk is niet uitgevoerd ondanks dat er ontwerptekeningen zijn ingeleverd.  Pas in 1972 is er volgens het archief van de percentageopdrachten van de gemeente Leiden een kunstwerk gemaakt door M. Hövig. Het was vervaardigd van ‘geschopeerd, in kleur gemoffeld plaatijzer’.

Marry Hövig (Zoeterwoude-Dorp 1942 – Leiden 1991) ontving haar opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Kopenhagen. Zij was werkzaam als schilder, etser, graficus en lithograaf. 

De Hervormde Kleuterschool Meerhof is in 1966 gebouwd als zelfstandige huisvesting voor de kleutelschool die voorheen was ondergebracht in de Prinses Margrietschool aan de Boshuizerkade. 

Yteke Spoelstra gebruikt in haar twee schoolrapporten als adres Meerhof zowel nummer 33 als 44. De kinderopvang  ‘Small steps Grote Beer’ is gehuisvest op nummer 33, daarom wordt uitgegaan van Meerhof 33.

Bronnen

“Leiden heeft nieuwe hervormde kleuterschool”, in: Leidsch Dagblad, 23 april 1966, p. 3

Spoelstra, Yteke, De School: “Een sieraad der gemeente”. De geschiedenis van de scholenbouw in Leiden. Deel 2: 1945-1965, Unit Monumenten & Archeologie gemeente Leiden, Leiden 2009-2010

Spoelstra, Yteke, De School: “Een sieraad der gemeente”. Inventarisatie van Leidse schoolgebouwen 1850-1965, Unit Monumenten & Archeologie gemeente Leiden, Leiden 2009-2010, p. 259-262

Spoelstra, Yteke, Monumentale kunst ontdekt in Leiden, Erfgoed Leiden en Omstreken 2017, p. 28, 37

https://www.leidseregioinkaart.nl/kaarten/images/Monumentale_kunst.pdf

RKD https://rkd.nl/nl/explore/artists/H%C3%B6vig%2C%20Marry

31 juli 2018

Inventarisatie Wederopbouwkunst

Vier glas-in-loodramen, D. Van Leeuwen (foto’s: Jos Hooghuis)

Beschrijving

De vier ramen vormen één ensemble. Ze zijn vervaardigd in 1948 bij gelegenheid van het 35-jarig jubileum van de woningbouwvereniging Ons Belang en geplaatst in het bestuursgebouw in de Molenstraat 32. Ze verbeelden de strijd voor een betere volkshuisvesting. De ramen zijn niet meer compleet omdat de bovenlichten met glas-in-lood ontbreken. De vier ramen hebben hetzelfde formaat en zijn door dezelfde kunstenaar voor dezelfde opdracht gemaakt. Ze hebben loodstrips in een historiserend ruitpatroon. De stijl van de glas-in-loodramen is traditioneel figuratief met een naïeve schilderwijze.

De vier ramen verbeelden de volgende thema’s die met teksten worden aangeduid:

-          ‘Wantoestanden voorheen in de volkshuisvesting’

-          ‘De beraadslaging tot verbetering (1913)’

-          ‘De samenwerking tot verbetering (1948)’

-          ‘De verbeterde toestand bij de volkshuisvesting’

In het vierde raam bevindt zich de signering D. van Leeuwen.

De ramen zijn vervaardigd door de fa. Gebr. Dullaert in Leiden. Ze zijn waarschijnlijk in de jaren 1980 verplaatst naar het gebouw van woningbouwcorporatie De Sleutels van Zijl en Vliet aan de Langegracht 70a. Ze hangen nu in een gang op de eerste verdieping  en zijn goed zichtbaar vanaf de straat.

Dirk van Leeuwen (Leiden 1903 - Leiden 1968) was leerling aan de Leidse Ambachtsschool en ontving hierna een opleiding tot glazenier bij Hans (Heinrich) Liefkes in Den Haag. Van Leeuwen was de ‘artistieke man’ bij de fa. Gebr. Dullaert. Behalve de ramen voor Ons Doel zijn van hem bekend een raam voor het Leidse Kunstcentrum in de Boerhaavezaal (nu onderdeel van Rijksmuseum Boerhaave), 1949, de ramen voor de raadszaal in het vernieuwde raadhuis van Voorhout, 1955, en 18 ramen in de Christelijk Gereformeerde Kerk (Opstandingskerk) aan het Steenschuur, 1956.

In 1988 ging Ons Belang samen met De Tuinstadwijk en de Protestants-Christelijke Woningbouwverenging tot De Sleutels. In 2004 volgde de fusie van De Sleutels met Zijl en Vliet.

Vier glas-in-loodramen, D. van Leeuwen. Details (foto’s: Jos Hooghuis)

De vier ramen van Ons Belang met bovenlichten (foto: N. van der Horst, NLC, 20 september 1948)

Bronnen:

“Dirk van Leeuwen beoefent een oude kunst”, in: Nieuwe Leidsche Courant, 4 augustus 1950, p. 2

“Ons Belang” zette de viering van het 35-jarig bestaan in. Aanbieding van het huldeblijk der leden”, in: Nieuwe Leidsche Courant, 20 september 1948

Pollmann, Tessel en Michiel Kruidenier, Wederopbouw in Leiden. Architectuur en Stedenbouw 1940-1965. Leidse Historisch Reeks. Leiden 2009, p. 59

Smit, C., Strijd om kwaliteit. De geschiedenis van de volkshuisvesting in Leiden, Leidse Historische reeks, Leiden, 2006, p. 96, 139

Spoelstra, Yteke, Monumentale kunst ontdekt in Leiden, Erfgoed Leiden en Omstreken 2017, https://www.leidseregioinkaart.nl/kaarten/images/Monumentale_kunst.pdf

Mededelingen Piet de Baar, 16 augustus 2018

10 oktober 2018

Inventarisatie Wederopbouwkunst

Man, vrouw en beest, Kees Buurman (foto: Kees Buurman Stichting)

Beschrijving:

Het wandreliëf is vervaardigd voor de nieuwbouw van het Christelijk Lyceum die in 1962 is toegevoegd aan het oude gebouw dat dateert uit 1937-1938. Het reliëf was bestemd voor de centrale hal. Het kunstwerk stelde een vrouw, een man en een beest voor, uitgevoerd in merbau en in rood, blauw en groen polyester. Dit was het derde ontwerp; eerder waren twee ontwerpen door het schoolbestuur afgewezen. Later is er een aquarium geplaatst voor het kunstwerk. In 2016 bleek het kunstwerk ontmanteld; de muur waaraan het was bevestigd bevatte ingebouwde koude drankenautomaten en automaten voor soep en versnaperingen. Onderdelen van het kunstwerk zijn in de opslag van de school bewaard gebleven. Kees Buurman was leerling van het Visser ‘t Hooft.

Kees Buurman (Leiden, 1933 – Leiden 1997), schilder, tekenaar, graficus en dichter, is vooral bekend van zijn werk in zwart/wit. Zijn opleiding aan de Algemene Grafische School in Amsterdam zal daartoe hebben bijgedragen. In zijn monumentale werk, dat voornamelijk dateert uit de jaren 1960, past hij soms kleur toe. In 2000 heeft Stedelijk Museum De Lakenhal een overzichtstentoonstelling van Buurman georganiseerd. Het museum bezit ook verschillende werken van Buurman.

Het oorspronkelijk gebouw van het Christelijk Lyceum dateer van 1937-38 en is ontworpen door de Leidse architect Willem Fontein. Na uitbreiding in de jaren 1950 en 1960 met noodlokalen volgde de definitieve uitbreiding in de jaren 1960-1963 naar ontwerp van het bureau Eiffers, Hoogeveen en Van der Kraan uit Rotterdam.

Ontwerp van Kees Buurman (Kees Buurman Stichting, foto: Jos Hooghuis)	Huidige situatie ter plekke van het kunstwerk (foto: Jos Hooghuis)

Bronnen:

 Informatie voorzitter Kees Buurman Stichting, mevr. A. Buurman-Brunsting, 17 mei 2016

 Pollmann, Tessel en Michiel Kruidenier, Wederopbouw in Leiden. Architectuur en stedebouw 1940-1965. Leidse Historische Reeks 21. Leiden, 2009, p. 113

 “Voor nieuwbouw Chr. Lyceum. Kees Buurman maakt kunstwerk uit hout”, Leidsch Dagblad 7 september 1967, p. 3

3 december 2018

Inventarisatie Wederopbouwkunst

Geveltableau, Kees Buurman (foto: Kees Buurman Stichting)

Beschrijving:

In opdracht van de gemeente ontwierp en vervaardigde Kees Buurman een versiering voor de gevel van de voormalige Hammarskjöldschool in Leiden Zuid-West. Hij koos hiervoor het thema van een dansende poppenspeler. Het is een keramisch tegeltableau in kleurglazuur. Welke kleuren Buurman heeft toegepast is niet bekend. De hoogte van het tableau was ca. 6,50 meter. Het kunstwerk werd gefinancierd uit de gemeentelijke percentageregeling. Er was een bedrag beschikbaar van fl. 6000. Het is niet bekend wanneer het kunstwerk is verwijderd.

Kees Buurman (Leiden, 1933 – Leiden 1997), schilder, tekenaar, graficus en dichter, is vooral bekend van zijn werk in zwart/wit. Zijn opleiding aan de Algemene Grafische School in Amsterdam zal daartoe hebben bijgedragen. In zijn monumentale werk, dat voornamelijk dateert uit de jaren 1960, past hij soms kleur toe. In 2000 heeft Stedelijk Museum De Lakenhal een overzichtstentoonstelling van Buurman georganiseerd. Het museum bezit ook verschillende werken van Buurman.

Het schoolgebouw is een systeemschool met gestandaardiseerde onderdelen. Het is de tweede van dit type in Leiden waarvan er in de jaren 1960 een zestal zijn gebouwd.

Geveltableau, Kees Buurman (foto: Kees Buurman Stichting)	Kinderopvang Smallsteps (foto: Jos Hooghuis)

Ontwerp en uitvoering in het atelier van Kees Buurman (foto’s: Kees Buurman Stichting)	Geveltableau, ca. 1964

Bronnen:

“Dansende poppenspeler in Leiden Zuid-West” in: Leidsch Dagblad, 21 oktober 1964

Kees Buurman Stichting

Spoelstra, Yteke, Monumentale kunst ontdekt in Leiden, Erfgoed Leiden en Omstreken 2017, https://www.leidseregioinkaart.nl/kaarten/images/Monumentale_kunst.pdf

Spoelstra, Yteke, De School: “Een sieraad der gemeente”. Inventarisatie van Leidse schoolgebouwen 1850-1965, Unit Monumenten & Archeologie gemeente Leiden, Leiden 2009-2010, p. 199-202

24 maart 2018