In 1816 werd de Hortus met een stuk grond aan de westzijde van de Vijfde Binnenvestgracht vergroot. Daarvoor was er sprake van een vervallen buurtje dat nogal wat slopjes, poorten en gangen telde. Een van die poortjes was de Rosmarijnpoort die zelfs wordt vermeld op fol. 381vso van het Bonboek. Merkwaardig is echter dat de naam is doorgestreept en dat geldt eveneens voor de namen van de eigenaars tussen 1681 en 1707.

In 1681 worden er aan drie verschillende kopers vijf huizen verkocht (zie Waarboek 5P, fol. 219, 220 en 221, 08/9-07-1681). Vier daarvan staan echter niet aan de Doelachtergracht, maar zijn aan de Vest (grenzend aan de Wittesingel) gelegen. Vermoedelijk was dat de reden voor de doorhalingen: de huizen bevonden zich immers niet aan de gracht, maar aan de ca 30 meter achterliggende vestwal. Overigens sluiten de waarbrieven van de opeenvolgende kopers en verkopers naadloos op elkaar aan.

Koper van het vijfde huisje was de herbergier Pieter [de] Soete (Bonboek fol. 381vso). De woning bevond zich in seeckere poorte ende gange die uytcomende is op de Doelachtergraft, mitsgaders aen de Vest, van outs genaemt de Rosmarijn. Het poortje had dus zowel aan de gracht als aan de vest een in- en uitgang. Uit de twee andere waarbrieven valt op te maken dat de Rosmarijn een huisnaam was (een huys ende erve staende ende gelegen aen de Vest achter de Doelachtergraft – belent aen een sijde seeckere poort ende gange, behorende tot het huys van outs genaemt den Rosmarijn). Overigens staat de Rosmarijn niet vermeld in de lijst van bekende huisnamen.