In 1585 wordt de kuiper Jacob Cornelisz. als eigenaar genoemd van een perceel dat we tegenwoordig kennen als Noordeinde 19. Zijn (vermoedelijke) zoon Cornelis Jacobsz. splitste in 1614 een deel af en verkocht dat in vier delen. Deel B kwam in handen van de stadsslotenmaker Cornelis Cornelisz. Jongedorst die het direct doorverkocht aan de mandenmaker (en latere veertigraad) Sebastiaen Jansz. [van Cortenhout]. Vervolgens zwijgen de registers en vinden er in de volgende 125 jaar geen transacties plaats.

Uiteindelijk werd het huis in 1739 toch verkocht. Uit de waarbrief blijkt dat de in Amsterdam wonende Hendrik Wijnkoop en David Damoud de testamentaire executeurs zijn van de nalatenschap van Simon van Thulden. Deze Simon was de enige zoon en erfgenaam van wijlen Cornelis van Thulden die op zijn beurt erfgenaam was van de voornoemde Bastiaen Jansz. (nu vermeld als Korthout). Het verkochte perceel wordt omschreven als een huys ende erve, staende ende gelegen in ’t Noordeynde op den hoek van seekere poorte met nog agt huysjes in deselve poorte, belend aan de eene zijde Paulus van Breemen Hugozoon ende aan de andere zijde deselve poorte, strekkende tot agter aan de voornoemde poorte.

In de late 19e eeuw gebeurde het regelmatig dat poorten werden omgedoopt in hofjes. Maar in de voorgaande periode werd doorgaans een duidelijk onderscheid gemaakt tussen de charitatieve stichtingen die hofjes werden genoemd én de poorten waarvan de woningen op commerciële basis werden verhuurd. Daarom is het merkwaardig dat in een waarbrief uit 1671 van een belendende buurman niet over de Tuldenspoort, maar over het Tuldenshofge wordt gesproken. Overigens wordt in dezelfde waarbrief melding gemaakt van een poort die uitkomt in de Sliksteeg. Het is echter niet zeker of hiermee de Tuldenspoort is bedoeld.

De bebouwing moet al voor 1800 zijn verdwenen, want op de stadsplattegrond van 1826 zijn geen sporen zichtbaar van de vroegere poort.