Soms bestaat er nauwelijks verschil tussen een steegje, slop of poort en is het een kwestie van naamgeving. Dat was het geval met de Speksteeg die op de stadsplattegrond van 1850 van Van Campen ook als Varkenspoort wordt vermeld.

Toen Leiden in 1611 aan de noordkant werd vergroot, zagen sommige ‘projectontwikkelaars’ hun kans schoon om grote stukken grond te kopen en die vervolgens te bebouwen. Een van hen was de timmerman of aannemer Pieter Gerritsz. van der Speck. Op 10-08-1616 kocht hij van Burgemeesteren ‘drie ledige erven, geteyckent mette nummers 10, 11 en 12, te saeme groot int geheel 65 roeden, (922 m²) gelegen in de vergrotinge dezer stede aen de noortsijde van de Langegraft. Zijn buurman was Willem Cornelisz. van Bilderbeecq die westelijk aan Van der Speck grensde en daar een poort met 24 huizen bouwde (de Schans, later Koninginnehof, zie nr. 114).

Pieter Gerritsz. bebouwde zijn poort of steeg met 14 huisjes die tot in de 19e eeuw werden bewoond, maar uiteindelijk zijn gesloopt. In 1878 verzocht de metselaar P. van den Broek aan het gemeentebestuur om hem 430 m² grond in de Spek- of Varkenssteeg te verkopen. B&W stemden toe op voorwaarde dat Van den Broek er binnen twee jaar arbeiderswoningen zou bouwen, terwijl de openbare straat der poort van gemeentewege zal worden bestraat. Pas na voltooiing zou de grond voor de prijs van fl. 5 per m² aan hem worden overgedragen. Uiteindelijk zou het steegje in de vorige eeuw verdwijnen en plaatsmaken voor de Stedelijke Lichtfabrieken