Aan de noordzijde van de Marendorpse Achtergracht bevond zich in de 18^e eeuw iets ten oosten van de Duizendraadsteeg de Trompetterspoort.  Nadat deze poort kort na 1800 eeuw was verdwenen werd ter plekke een opslagplaats voor azijn ingericht (Wijk 5 tussen 884-897). Vervolgens zou daar tussen 1870 en 1878 de Posthoornhof worden gebouwd

De Posthoornhof is dus niet van oude datum. Ze wordt pas in 1879 – maar zonder naamsvermelding – op de stadsplattegrond aangegeven. Pas op de kaart van 1899 wordt ze voluit genoemd.

De hof, gelegen aan de noordzijde van de Van der Werfstraat tussen Duizendraadsteeg en Pelikaanstraat grensde achter aan brouwerij ‘De Posthoorn’ en heeft ongetwijfeld daar haar naam aan ontleend. Westelijk grensde de Posthoornhof aan de Karelshof.

Het woord ‘hof’ roept idyllische beelden op, maar niets was minder waar. De naamgeving was verhullend en had er vooral mee te maken dat het begrip ‘poort’ in de 19e eeuw steeds meer werd geassocieerd met armoede en onaangepastheid. Dus besloten de exploitanten uit pr-overwegingen om hun ‘poort’ in het beter klinkende ‘hof’ te veranderen. Maar in werkelijkheid waren de Posthoornhof en de naastgelegen Karelshof, maar ook de Bijleveltshof aan het Kort Galgewater en de Ferdinand Wernershof aan de Uiterstegracht enzovoort niet meer dan een verzameling krotten.

Dat bleek vooral toen een door de gemeenteraad benoemde commissie in 1922 onderzoek deed naar de woningkwaliteit in Leiden. De woningen in de Posthoornhof werden beschreven als ‘… slecht. De afstand tusschen de beide rijen huizen is veel te klein en dit maakt dat er zeer onvoldoende licht en lucht in de huizen komt. Wel bezitten deze huizen een eigen privaat, maar is de zolder redelijk slecht. De afmetingen van het woonvertrek zijn slechts 2,50 x 2,80 meter. Dit wordt niet goedgemaakt door een klein voorkamertje van 2 x 2,60 meter dat niet van den ingang is afgeschoten’

In 1923 besloot de gemeenteraad om de Posthoornhof nr. 1 t/m 8 onbewoonbaar te verklaren. Uiterlijk binnen twee jaar dienden de woningen ontruimd te zijn. Maar snel ging die ontruiming niet, want in 1927 zijn nog steeds zeven huisjes bewoond.